Katalog produktów

Wygodny pomiar prędkości powietrza w kanałach wentylacyjnych. Statyczne rurki Pitota składają się zasadniczo z rurki z częścią końcową (głowicą) wygiętą pod kątem prostym tak, że rurka jest zwrócona czołem w kierunku dopływającego powietrza. Prezentowana rurka pomiarowa 160F wykonana została inaczej - jest to rurka prosta o długości 46cm. Poprzez otwór czołowy głowicy przekazywane jest ciśnienie całkowite a z tyłu ciśnienie statyczne. Oba sygnały są wyprowadzone do króćców podłączeniowych na drugim końcu rurki. Wskaźnik kierunku znajdujący się przy króćcach umożliwia dokładne ustawienie położenia rurki wewnątrz kanału.

Po zainstalowaniu rurki wewnątrz kanału wentylacyjnego czołem zwróconym w kierunku dopływu powietrza, umożliwia ona dokonanie pomiaru prędkości powietrza za pomocą np. manometru różnicowego podłączonego do króćców (lub przetwornika różnicowego z charakterystyką pierwiastkową). Manometr będzie wskazywał ciśnienie dynamiczne, na podstawie którego można obliczyć prędkość.

Rurka prosta - Otwór tylni w sondzie umożliwia mierzenie ciśnienia statycznego ps, otwór zaś z przodu - ciśnienia całkowitego pc. Łącząc odpowiednio rurkę z manometrami różnicowymi można mierzyć wielkość ciśnienia dynamicznego pd. Aby pomiar był dokładny, głowicę rurki należy ustawić równolegle do kierunku przepływu. Niewielkie odchylenie jej od kierunku przepływu w strudze o kąt 14º nie wpływa znacząco na pomiar ciśnienia dynamicznego.

Różnice ciśnień, jakie mierzy się przy użyciu rurek spiętrzających, są niewielkie i zwykle do tego celu używamy mikromanometrów różnicowych przenośnych takich jak PVM 620 lub EMA200 i stacjonarnych - Magnesense | HD404T | P26.

Rurka spiętrzająca prosta jest łatwa w obsłudze, montażu i demontażu, przydatna do pomiaru prędkości w przewodach o średnicach od 100mm.

Cechy

• materiał stal 304SS
• długość: 460mm
• średnica 8mm
• zakres pracy do 815ºC
• dokładność: ±2%
• współczynnik K=0.81
• waga: 122g
• minimalna głębokość zanurzenia 40mm

Praktyczne wykonanie pomiaru.

Rurka prosta 160F przeznaczona jest do pomiaru przepływu strumienia powietrza lub gazu. Dla uzyskania maksymalnej dokładności pomiarowej: ± 2% zaleca się przestrzegać następujących warunków.

1. Średnica rury powinna być 4˝ (~100mm) lub większa.
2. Czoło rurki powinna być w osi przepływu. (Powierzchnie obu otworów muszą być prostopadłe do kierunku przepływu powietrza).

   

3. Kanał należy trawersować wg. metody Log Czebyszewa lub równych powierzchni w celu uzyskania średniej
4. Pomiar należy przeprowadzać na prostym odcinku kanału minimum 10-15 razy średnica kanału przed rurką i 5 średnic kanału za rurką Pitota.
5. Najlepsze wyniki uzyskuje się stosując w kanale prostownicę ulową.

Przystępując do pomiarów należy podłączyć odpowiednie króćce ciśnienia wysokiego i niskiego do manometru lub przetwornika różnicy ciśnień, jeżeli wynik jest ujemny zamienić je. Trawersować kanał w poziomie i pionie zgodnie z metodą równych powierzchni. Wynik ostateczny ciśnienia jest średnią z wcześniej uzyskanych pomiarów. Następnie uzyskane ciśnienie należy podstawić do wzoru.

Jeżeli okoliczności nie pozwalają na dokładny trawers przekroju, umieścić końcówkę sondy w osi kanału, określić różnicę ciśnień, obliczyć rzeczywistą prędkość w centrum i pomnożyć tę wartość przez 0,9. Pomiary przeprowadzone w ten sposób powinny gwarantować dokładność na poziomie ± 5%.

Jak wyliczyć prędkość korzystając z rurki 160F?

Wzór ogólny do pomiaru prędkości V[m/s] = K√ (2ΔP/ρ),
gdzie
ΔP - ciśnienie różnicowe uzyskane z sondy
ρ - gęstość powietrza
K- współczynnik charakterystyczny dla rurki 160F = 0.81

czyli:

dla powietrza suchego w 21.1ºC i ciśnieniu 101 325Pa
(Warunki standardowe USA - STP ρ gęstość powietrza suchego w 21.1ºC i ciśnieniu 101 325Pa: 1.200kg/m³)

przyjmuje postać:

Po uproszczeniu: V[m/s] = Kx1.291√ (ΔP)
gdzie ΔP - ciśnienie różnicowe z rurki (Pa)
stała K = 0.81 (dla 160F)

Sytuacja komplikuje się gdy chcemy zmierzyć prędkość w innej temperaturze niż ok. 21ºC dlatego w takim przypadku należy uwazględnić poprawkę na temperaturę i/lub ciśnienie w kanale.
Dla gęstości powietrza o wartości 1,2928 [kg/m³] temperatura powietrza i ciśnienie wynoszą odpowiednio 273,15 [K] i 101325 [Pa], wzór na gęstość dla dowolnej temperatury [°C] i ciśnienia powietrza [Pa] przyjmuje postać:

ρ = 1.2928 x p/101325 x 273.15 / (273,15 + temp) [kg/m³]

Po podstawieniu do wzoru: V[m/s] = K√ (2ΔP/ρ) ma następującą postać:

V[m/s] = K√ (2ΔP/(1.2928 x p/101325 x 273.15 / (273,15 + temp)), dalej upraszczając:

V[m/s] = K√ ((573.87x temp + 156752.77) / p)) x √ ΔP

czyli:

gdzie:

K - stała charakterystyczna dla rurki 160F = 0.81
temp = temperatura powietrza w kanale [°C]
p= ciśnienie absolutne w kanale [Pa] (zazwyczaj równe ciśnieniu barometrycznemu 101325 Pa)
ΔP - ciśnienie różnicowe z rurki [Pa]